تصاویر | هشدار ایران به دشمنان با «خرمشهر ۴» | جدیدترین موشک بالستیک ایران چه ویژگی‌هایی دارد؟
تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۴۶۳۳۴
به گزارش همشهری آنلاین، صبح پنجشنبه چهارم خردادماه بود که وزیر دفاع از نسل جدید موشک خرمشهر با نام خرمشهر ۴ (خیبر) رونمایی کرد. سلاحی که به گفته امیر آشتیانی رونمایی از آن، دو پیام مشخص دارد؛ نخست، حمایت همه‌جانبه از دوستان و مبارزان علیه نظام سلطه است. دوم، عزم ایران در برقراری و حمایت از صلح و آرامش در منطقه است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نسل چهارم موشک خرمشهر که از آن با نام «خیبر» نیز نام برده می‌شود، جزو موشکهای بالستیک برد بلند و نقطه‌زن است که ۲ هزار کیلومتر برد دارد. سرجنگی این موشک با وزن یک تن و ۵۰۰ کیلوگرم و طول ۴ متر از انواع سرجنگی‌های شدیدالانفجار است.
تامین دقت نقطه‌زنی در فاز میانی (پرواز بالای جو) این موشک در سرعت بالای ۱۶ ماخ انجام شده و سرجنگی با سرعت حدود ۸ ماخ به هدف اصابت می‌کند. یکی دیگر از ویژگی‌های این موشک راهبردی، تاکتیکی بودن است که به کاربر کمک می‌کند تا به سرعت «خرمشهر ۴» را جابجا کرده و آن را در کمترین زمان ممکن عملیاتی کند.
مهم‌ترین ویژگی موشک «خرمشهر ۴» را باید رادارگریزی و مقاومت در برابر جنگ الکترونیک مشخصه‌ای که برای اولین‌بار است در چنین موشکی تعبیه شده است. البته رادارگریزی و عبور از پدافند هوایی دشمن نیز جزو ویژگی‌های بارز این موشک است.
طبق اعلام وزارت دفاع، سرجنگی موشک «خرمشهر ۴» می‌تواند بیش از یک تن مواد انفجاری حمل کند و به همین دلیل، یکی از بزرگترین و اثربخش‌ترین سرجنگی‌های تولید شده به شمار می‌رود. حدود ۵۰۰ کیلوگرم از وزن سرجنگی این موشک به سازه، سامانه‌های هدایت کنترل در فاز میانی و سایر زیر سامانه‌ها اختصاص پیداکرده است.
هدایت سرجنگی این موشک از طریق موتورهای هدایتی و کنترلی نصب شده در بخش انتهایی سرجنگی انجام می‌شود. مهم‌ترین ویژگی سرجنگی موشک، سرعت بالا در هنگام اصابت به هدف است که موجب می‌شود دشمن در تشخیص، رهگیری و انهدام آن ناتوان باشد.
موتور این موشک با نام «اروند» پیشرفته‌ترین موتور سوخت مایع کشور است که برای تاکتیکی‌بودن، طراحان آن را در مخزن سوخت موشک قرار دادند و این کار، باعث کاهش طول موشک به حدود ۱۳ متر شده است.
یکی از ویژگی‌های این موتور، استفاده از دو موتور کنترلی جهت هدایت و کنترل موشک است.
۱۲ دقیقه تا عملیاتی‌شدن «خرمشهر ۴»مدت زمان لازم برای شلیک «خرمشهر ۴» به دلیل استفاده از سوخت هایپرگولیک (خودمشتعل)، عدم نیاز به تزریق سوخت راه‌انداز، هوا و نشانه‌روی افقی پس از عمودسازی، کمتر از ۱۲ دقیقه است. همچنین؛ به دلیل برخورداری از مخازن جدید سوخت، می‌توان سوخت را در آن تزریق و موشک را به مدت چند سال در حالت شارژ، نگهداری کرد.
این موشک با دارابودن موتور بسیار قدرتمند از ایمپالس(ضربه ویژه) مورد نیاز برای بلند شدن موشک از سکوی بسیار بالا برخوردار است که مقدار آن بر روی زمین ۲۸۰ و در شرایط خلأ ۳۰۰ ثانیه است.
استحکام بیشتر سازه موشک در نسل جدید خرمشهر نسبت به سه نسل قبل دیگر ویژگی این موشک است که باعث شده تا پرتابگر بتواند آن را با سرعت بیشتری جابجا کند.
متخصصان صنایع موشکی کشورمان در طراحی موشک «خرمشهر ۴» از سوخت هاپیرگولیک(خودمشتعل) استفاده کردند که باعث افزایش چشمگیر ایمپالس (ضربه ویژه) برای بلند شدن موشک از سکو نسبت به سایر محصولات موشکی شده است.
این نوع سوخت جزو انواع سوخت‌های پرانرژی محسوب و بدون نیاز به سوخت راه‌انداز در موتور موشک مشتعل می‌شود. عدم نیاز به شارژ سوخت راه‌انداز قبل از پرتاب موجب کاهش زمان آماده‌سازی قبل از پرتاب خواهد بود.
در ابتدای کار پس از دریافت فرمان شلیک موشک بالستیک خرمشهر ۴ موتورهای کنترلی فعال می‌شوند. پس از روشن شدن و پایداری آنها، موتور اصلی روشن شده و موشک از سکو جدا می‌شود.
این موشک پس از شلیک و برخاستن از روی سکوی پرتاب متحرک با طی زمان مشخص شده توسط رایانه پرواز، موتور اصلی آن خاموش شده و پس از گذشت چند ثانیه با رسیدن سرعت به سرعت لازم، موتورهای کنترلی نیز خاموش می‌شوند.
پس از خاموشی موتورهای کنترلی، سرجنگی از بدنه موشک جدا شده و با توجه به بروز اغتشاشات جدایش، سریعاً با استفاده از موتورهای هدایتی و کنترلی نصب شده پشت سرجنگی، عملیات نشانه‌روی به سمت هدف، اصلاح مسیر انجام می شود. اجرای این مانورهای حرکتی، در حالی انجام می‌شود که سرجنگی با طول بیش از ۴ متر، وزن ۱.۵ تن و با سرعت ۱۶ ماخ در فضای بالای جو در حال حرکت به سمت هدف است.
موشک «خرمشهر ۴» با نزدیک‌شدن به محدوده هدف، فرآیند آماده‌سازی ورود به جو شامل صفر کردن همه خطاهای مسیر پروازی و تنظیم زاویه حمله را انجام می‌دهد. اگرچه در طراحی سرجنگی، موضوعات مرتبط با پایداری در هندسه سرجنگی دیده شده، به همین دلیل برای کاهش اغتشاشات وارده در جو غلیظ و جلوگیری از ایجاد بروز خطا در اصابت، در این مرحله، پایدارسازی چرخشی با استفاده از موتورهای کنترلی انجام می‌شود.
با توجه به این که از این مرحله به بعد، سیستم هدایت کنترل غیر فعال می‌شود؛ به همین دلیل، ایجاد جنگ الکترونیک (جنگال در منطقه هدف) تاثیری در انجام ماموریت سرجنگی نخواهد داشت.
رونمایی از جدیدترین دستاورد ایران اسلامی در حالی انجام شد که بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی طی هفته‌ها و ماه‌های گذشته بارها ایران را به حمله نظامی تهدید کرده بود.
در یکی از تهدیدات، نخست‌وزیر رژیم اشغالگر قدس ۱۹ اردیبهشت‌ماه امسال گفته بود که این رژیم آمادگی دارد تا در صورت نیاز در چند جبهه با ایران بجنگد. همچنین، پیش از این نیز، بنیامین نتانیاهو سوم اسفندماه سال گذشته نیز در «کنفرانس امنیت داخلی هارتوگ» گفته بود؛ «من هر کاری در توان داشته باشم برای جلوگیری از دستیابی ایران به تسلیحات اتمی انجام می‌دهم. این نه فقط به نفع اسرائیل بلکه به نفع آمریکا هم هست، به نفع کل جهان است.»
«هرتزی هلیوی» رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی در روزهای اخیر مدعی شده بود که ما توان حمله به ایران را داریم و به آنچه ایران در تلاش برای بنا نهادن آن در اطراف ما است، اهمیت نمی دهیم.
هنگامی که سخنان تحریک‌کننده مقامات صهیونیستی علیه ایران را بررسی می‌کنیم؛ شاهد هستیم که این صهیونیست‌ها هستند که همواره به‌دنبال تنش‌آفرینی در منطقه هستند.
سخنان تنش‌آمیز نتانیاهو علیه کشورمان در شرایطی مطرح می‌شود که مقامات ایران اسلامی بارها اعلام کرده‌اند که هدف آنها برقراری صلح و ثبات در منطقه و توسعه آن است. یعنی همانند آنچه وزیر دفاع نیز در مراسم رونمایی از موشک «خرمشهر ۴» نیز اعلام کرد.
قدرت و تاثیر موشک خرمشهر ۴ به قدری است که «بشیر عبدالفتاح» کارشناس مصری در گفت‌وگو با شبکه تلویزیونی «الغد» اعلام کرد: رونمایی از موشک «خرمشهر۴»، دربرگیرنده این پیام است که اگر رژیم صهیونیستی به حمله به ایران فکر می‌کند بهای آن گزاف خواهد بود چراکه ایران می‌تواند ضد حملاتی دردناک داشته باشد.
کد خبر 763483 منبع: فارس برچسب‌ها خبر ویژه دفاع - موشکمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: خبر ویژه دفاع موشک انجام می شود خرمشهر ۴
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۴۶۳۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بزرگداشت روشنفکری که متفاوت بود
در مراسم بزرگداشت اسلامی ندوشن، هادی خانیکی او را روشنفکری متفاوت خواند و ۱۰ ویژگی را برای این گفته خود ارائه کرد، محمد دهقانی نیز به نزاع قلمی اسلامی ندوشن با مجتبی مینوی پرداخت و محمدجواد حق‌شناس از جزئیات انتقال پیکر او به ایران گفت.
به گزارش ایسنا، مراسم بزرگداشت محمدعلی اسلامی ندوشن، نویسنده و چهره فرهنگی در دومین سال نبودنش، روز چهارشنبه پنجم اردیبهشت در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
هادی خانیکی، استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی و روزنامه‌نگار، ابتدا یادداشت خود را که در دوره شیمی درمانی‌اش در سال ۱۴۰۱ نوشته و در روزنامه اطلاعات منتشر کرده بود، خواند. سپس «اسلامی ندوشن؛ روشنفکری متفاوت» را عنوان سخنرانی‌اش بیان کرد و ۱۰ ویژگی و تصویر کلی را برای گفته خود ارائه داد.
اسلامی ندوشن از نگاه هادی خانیکی
او ویژگی نخست اسلامی ندوشن را «قائل بودن به اعتبار تاریخی و فرهنگی برای ایران» خوانده و گفت: متفکران از دو منظر به ایران نگاه می‌کنند؛ ایرانی که چیزی ندارد و مجمع‌الجزایری از پلیدی و پلشتی‌هاست و گروه دوم فرهنگ را بن‌مایه و جان مایه ایران می‌دانند و معتقدند ایران داشته‌هایی دارد. اسلامی ندوشن به نگاه دوم قائل بود. «نگاه شاعرانه» به مسائل ویژگی دوم اسلامی است؛ اگر کسی فهم و روحیه شاعرانه نداشته باشد، نه می‌تواند با ایران ارتباط برقرار کند و نه می‌تواند جامعه ایران را بفهمد. «عشق به ادبیات» ویژگی سوم اسلامی ندوشن است؛ عشقی که مایه نان خوردن او نیست.
خانیکی افزود: ویژگی چهارم اسلامی ندوشن، زبان ارتباطی او بود؛ گاه بین کنش‌گران مدنی، آکادمیسین و روشنفکرها و مردم فاصله وجود دارد و آنها قدرت ارتباط گرفتن با جامعه را ندارند یا متنشان سخت و سنگین است یا عوام‌زده است اما اسلامی ندوشن در حوزه‌های مختلف شعر و داستان و نمایشنامه و سفرنامه و خاطره‌نویسی قلم زد و در این زمینه‌ها هم موفق است.
پنجمین ویژگی اسلامی ندوشن از نگاه هادی خانیکی مداومت در پژوهش و پژوهشگری است. او ویژگی ششم اسلامی ندوشن را هم قدرت نظریه‌پردازی‌اش خواند و اظهار کرد: اسلامی ندوشن صرفا ایران و غرب را نمی‌خواند بلکه از دل آن نظریه در می‌آورد. «دغدغه‌مندی» هفتمین ویژگی اوست؛ ایران، فرهنگ و اخلاق سه دغدغه اصلی اسلامی ندوشن بود. او با نگاه فرهنگی به جامعه و پیرامونش نگاه می‌کند. ایران پربسامدتر واژه در آثار اوست و در میان سه دغدغه‌اش «اخلاق» برایش مهم بود و بازسازی اخلاقی را مترادف با بازسازی مادی برای ایران می‌داند.
خانیکی ادامه داد: هشتمین ویژگی و مشخصه اسلامی ندوشن، ابراز امید و احساس کامیابی در زندگی است و نهمین ویژگی اسلامی ندوشن این است که او همواره در جست‌وجوی تعادل بود و بر این موضوع تاکید دارد که نباید با دیوانیان آلوده شود و از ظرفیت‌های دیگر غفلت کند. اسلامی ندوشن کسی بود که هم دعوت جشن‌های ۲۵۰۰ ساله را نمی‌پذیرد و هم مورد طعن و اهانت برنامه هویت قرار می‌گیرد. دهمین ویژگی اسلامی ندوشن این بود که می‌دانست چه می‌خواهد و چه نمی‌خواهد. نقدی که شفیعی کدکنی به روشنفکری دارد این است که روشنفکران ما می‌دانند چه نمی‌خواهند اما باید چه را می‌خواهند هم بدانند.
در ادامه کلیپی از ورود پیکر محمدعلی اسلامی به ایران و مراسم تشییع پیکر او در تهران، یزد، ندوشن یزد و نیشابور برای حاضران پخش شد.
ماجرای دعوای قلمی اسلامی ندوشن با مجتبی مینوی
محمد دهقانی، پژوهشگر و نویسنده به آشنایی و دوستی ۲۰ ساله‌اش با اسلامی ندوشن، انتشار بخش‌هایی از رساله فوق‌لیسانسش با موضوع عشق در مجله «هستی» و همکاری‌اش با اسلامی ندوشن در اداره مجله گفت و یادآور شد: اسلامی ندوشن اجازه مداخله و آزادی عمل را به کسی نمی‌داد. «هستی» مجله یک‌نفره بود و ما حواشی کار را انجام می‌دادیم.
او سپس با بیان اینکه قصد نقد ندارد، به دعوای قلمی بین دکتر اسلامی ندوشن با یکی از ادیبان زمانه خود یعنی مجتبی مینوی که به نیم قرن پیش بازمی‌گردد، پرداخت.
دهقانی این نزاع قلمی را اینگونه روایت کرد: سال ۱۳۵۲ بنیاد شاهنامه که مینوی رئیسش بود، اولین بخش شاهنامه یعنی «رستم و سهراب» را منتشر کرد که هم مورد تمجید قرار گرفت و هم نقد شد. از جمله کسانی که نگاه نقادانه به مینوی داشت، اسلامی بود. او در سه شماره اردیبهشت، خرداد و تیر مقاله‌ای را در نقد این شاهنامه نوشت. با توجه به دسترسی که به کتابخانه مینوی پیدا کردم، مجله یغما را در کتابخانه مینوی دیدم. او در زیر مطالبی خط کشیده و چند جمله نوشته بود اما هیچگاه خودش جوابی ننوشت. بعدا دکتر مهدی قریب که همکار و شاگرد مینوی بود، جوابی نوشت اما مجله یغما که انتقاد اسلامی را چاپ کرده بود، حاضر نشد پاسخ قریب را منتشر کند و قریب مجبور شد پاسخ نقد را جداگانه و به هزینه خود به صورت جزوه منتشر کند که یک نسخه هم در کتابخانه مینوی هست. این موضوع مایه عبرت است؛ فکر نکنید مافیا فقط در مسائل اقتصادی است و یا الان نیست. حبیب یغمایی، مدیرمسئول مجله یغما گفته بود چون نقد مفصل بود، چاپ نکردم و وارد دعوا نمی‌شوم اما باز پاسخ اسلامی را در همان جزوه چاپ کرد. اسم این چیست؟ نمی‌خواهم از نقدهای اسلامی ندوشن و اینکه ایرادهایش درست بود یا نه بگویم اما چون هم مینوی را خوب می‌شناسم و هم اسلامی ندوشن را، باید بگویم دانش مینوی در شاهنامه‌شناسی بسی برتر از دانش اسلامی ندوشن بود و بسیاری از ایرادها از نظر من درست نیست و قریب نیز در آن جزو اشاره کرده بود. اسلامی ندوشن در پاسخ به آن جزوه نوشته بود می‌دانم آقای مینوی این حرف‌ها را گفته و حرف قریب نیست. زمانی که یادداشت مینوی را دیدم، متوجه شدم حدس اسلامی درست بوده و آن جزوه با هدایت مینوی نوشته شده بود.
محمد دهقانی سپس با بیان اینکه نقد اسلامی ندوشن نشان از نگاه ناسیونالیستی رمانتیک اوست و با توضیح این نوع از ناسیونالیسم، گفت: ناسیونالیسم رمانتیک، سنت‌گرا و اخلاق‌گرا بوده و بر زبان و فرهنگ تاکید دارد و بنیاد ملیت را به شدت وحدت‌گرا می‌داند و می‌خواهد روایتی از پیشینه تاریخ ایران به دست دهد که ایران دولت و سرزمین یکپارچه بوده که گاه مورد تجاوز همسایه‌ها قرار می‌گرفته و مرزها جابه‌جا می‌شده اما هسته همیشه پابرجا بوده است. گاه برخی اخلاق را در تصحیح دخیل کردند و ایرادی که اسلامی ندوشن بر تصحیح مینوی می‌گیرد نیز اخلاقی بود و از نگاه ناسیونالیستی رمانتیک او نشأت می‌گیرد. مینوی بیت‌هایی را در داستان «رستم و سهراب» مبنی بر خبر کردن موبد برای ازدواج رستم و تهمینه آورده اما نوشته بود به نظر الحاقی است. که بعد از کشف نسخه فلورانس و سن‌ژوزف مشخص شد واقعا این بیت‌ها الحاقی بوده است. مینوی بدون دیدن این نسخه‌ها این نکته را گفته که نشانه شاهنامه‌شناسی اوست. ضعف اسلامی در این است که شاهنامه را کتاب آیین و راه نیز می‌داند و می‌گوید باید عقد انجام می‌شد و بعد کار به انجام می‌رسید.
او در پایان خاطرنشان کرد: اسلامی ندوشن سعی کرد استقلال نفس خود را حفظ کند و هیچ باجی ندهد و حرمت خود را حفظ کند که این موضوع ارزشمند است.
فریدون مجلسی، دیپلمات سابق و نویسنده نیز از دوستی بیش از پنجاه‌ساله‌شان گفت که به سال ۱۳۴۶ که او افسر و دانشجوی بوده و اسلامی ندوشن حقوق تدریس می‌کرده برمی‌گردد. او سپس درباره نگاه اسلامی ندوشن به دموکراسی گفت.
مجلسی در ادامه از ماجرای گرفتن لوح تقدیر اسلامی ندوشن برای جایزه خوارزمی گفت؛ اینکه به نمایندگی اسلامی ندوشن لوح‌ها را گرفته بود و سال‌ها دست او امانت بود و بعدها تصمیم می‌گیرد لوح‌ها را به محمدجواد حق‌شناس بدهد.
محمدجواد حق‌شناس نیز در ادامه مراسم متن وصیت‌نامه اسلامی ندوشن را خواند. در این وصیت‌نامه نوشته شده بود پیکرش از دانشگاه تهران گذرانده شود و بعد به نیشابور برود و «اگر از پرده برون شد دلِ من عیب مکن/ شُکرِ ایزد که نه در پردهٔ پندار بِمانْد» از حافظ بر مزار او در کنار نام و تاریخ تولد و مرگش نوشته شود.
او سپس از آشنایی‌اش با اسلامی ندوشن گفت و بعد به جزئیات انتقال پیکر این چهره فرهنگی از کانادا به ایران، تشییع پیکر او در دانشگاه تهران، یزد، ندوشن و نیشابور پرداخت. همچنین از استقبال باشکوه مردم از «فرزند ایران» و کارشکنی برای برگزاری مراسم یادبود او در نیشابور گفت.
او ادامه داد: استقبال مردم در ندوشن و نیشابور در آن سرما اتفاق عجیبی بود. این‌ها نشان می‌دهد مردم قدر فرزند خود را می‌دانند، مردم گوهرشناسند. هنگام بازگشت پیکر اسلامی ندوشن و مراسم یادبود او در موسسه اطلاعات پنج شش نفر از وزیران سابق آمده بودند و دو رئیس قوه. آقای علی لاریجانی در مراسم بود، اتفاقی که برای بزرگان در برنامه هویت افتاد، در دوره ایشان بود. باید قدر این موضوع را بدانیم. نمی‌شود به این بازگشت بی‌توجه بود.
پیام شیرین بیانی
محمدجواد حق‌شناس در پایان مراسم پیام شیرین بیانی (همسر اسلامی ندوشن) را به این شرح خواند:
«"با سلامی چو بوی خوش آشنایی"
ای خاک اگر سینه تو بشکافند
بس گوهر قیمتی که در سینهٔ توست
خیام
قبل از هر گفت‌وگو بر خود و بر فرزندانم رامین و مهران واجب می‌دانم که از یاران و دوستان گرامی و محترم تهران، یزد و نیشابور تشکر فراوان نماییم که در سالی که گذشت از هیچ کوشش برای قرار گرفتن همسرم در نیشابور دریغ نورزیدند.
در این میان به ویژه از جناب آقای دکتر حق‌شناس به علت کوشش‌های بی‌دریغشان در این راه پرفراز و نشیب سپاس خود را تقدیم می‌داریم.
اینک که این پیام خوانده می‌شود، به گمان من که فرسنگ‌ها از همسرم از تهران و نیشابور به دورم، می‌توانم نسیم روحبخش اردیبهشتی این دو شهر را که اولی در دامنه البرز و دومی از بینالود می‌وزد احساس نمایم.
این همان نسیمی است که همسرم دوستدار آن بود تا در دامنه کوه بینالود و در این ماه اردیبهشت به آرامش ابدی بپیوندد.
روانش شاد و آرامیده باد.
او که در نیمه راه زندگی خانه ابدی خود را در نزدیکی خیام و عطار برگزید، در کتاب "صفیر سیمرغ" خود چنین نقل می‌کند: به محض اینکه از دیوار شهر پا بیرون می‌نهیم، به کشتزار می‌رسیم. نیشابور در جلگه مسطحی قرار دارد؛ افق گشاده، و کوه دور است؛ و هنگام بهار چون قدم به دشت می‌نهید، دامنه وسیع کشتزار را در پای خود گسترده می‌بینید.
و در جای دیگر می‌نویسد: "تا چشم کار می‌کند خاک است که جابه‌جا کِشته‌ها، پوشش سبزی بر آن کشیده‌اند. خود خاک به اندازه‌ای زیبا و نوازش دهنده است که آدم می‌تواند بگوید که اگر این مقدار سبزی هم نبود، آدم هوس می‌کند که این خاک بی غش و سرشار را در آغوش گیرد ... فردای آن روز "چون صبح نزدیک شد، به خیابان بین آرامگاه خیام و عطار رفتم تا دمیدن آفتاب را تماشا کنم ... پیش از آنکه آفتاب طلوع کند، پرتوش از دور بر کنگره‌های جنوبی و غربی کوه پدیدار شد و سپس به پایین خزید ... چند لحظه بعد همه پیکرش نمایان گردید. خیره‌کننده و به طرز وصف‌ناپذیری با شکوه" ... و در جای دیگر می‌افزاید: "آنچه در این سفر بر من کشف شد، پیوندی بین خیام و نیشابور بود. دریافتم که شاید هیچ شعری در زبان فارسی به اندازه رباعی‌های خیام رنگ محلی ندارد؛ و هیچ شاعری مانند خیام با شهر خود و گذشته و آینده آن ممزوج نشده است.
در هر گوشه نیشابور که پای می‌نهید، نشانه و کنایه‌ای از رباعی‌های خیام می‌یابید" (صفیر سیمرغ، صفحه ۱۵۹، ۱۶۰، ۱۹۲، ۱۹۳)
نقل قول از سفرنامه پایان می‌پذیرد.
باید بگویم که از دید خیام و همچنین عارفان مکتب وحدت وجودی، هستی از نیستی زاید و سپس بار دیگر نیستی فرا می‌رسد. یا بهتر گفته شود، هستی خطی است که دو سر آن نیستی است؛ یا به قول خیام "در دایره‌ای که آمدن و رفتن ماست"؛ و او در این دایره بر این باور است که:
با اهل خرد باش که اصل تن تو
گردی و نسیمی و غباری (شراری) و دمی‌ست؛
و نیز می‌گفت: "کمال، عقل است ... و هیچ نیافتم شریف‌تر از سخن و دقیق‌تر از کلام" (نقل از نوروزنامه منتسب به خیام، صفحه۱)
و در اینجاست که روش و منش محمدعلی اسلامی ندوشن به یاد می‌آید که او نیز بر همین باور پای می‌فشرد؛ و در سراسر عمر همین راه را پیمود.
بار دیگر باز گردیم به
"صفیر سیمرغ" که همسرم این بار از عطار می‌گوید:
"کمتر مزاری چون مزار عطار مبین روح و احوال صاحبش است. تنها و باوقار و محجوب در گوشه‌ای از دشت ... رهرو راهی که راه و مقصد یکی است.
هدف همان رفتن است و بس؛ و سفر پایان ناپذیر می‌نماید. هیچکس طاقت و حوصله و همراهی با او را ندارد. وصفش را در منطق الطیر می‌بینیم" (صفیر سیمرغ، صفحه ۱۹۴)
و بار دیگر نقل قول از "صفیر سیمرغ" خاتمه می‌یابد.
این کتاب یا سفرنامه، شامل چند سفر دیگر محمدعلی اسلامی ندوشن نیز می‌باشد؛ ولی گویی برگزیدن نام "صفیر سیمرغ" برای آن، به یاد عطار در کتاب "منطق‌الطیر"، مهم‌ترین اثر این عارف بزرگ بوده است؛
سیمرغی که از سویی پزشک بود و مداواگر، و از سوی دیگر تمثیلی بود از سی تن مرغی که یک واحد را شکل بخشیده است؛ زیرا در عالم عرفان "من" تبدیل به "ما" می‌شود، همان که مولانا جلال الدین می‌سرود:
"ای ما و من آویخته" مائی از دید عارفان، که همگان رهروِ یک راهند، راهی که از جهان ناسوتی به جهان لاهوتی پر می‌کشد، مولانائی که خود را شاگرد عطار می‌دانست؛ و می‌سرود؛
هفت شهر عشق را عطار گشت
ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم
و سرانجام سیمرغ از غرب مه آلود پرواز نمود و به شرق آفتابی فرود آمد و خانه کرد.
پایان»
انتهای پیام
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت